احکام مباشرت در وضو
۱۲-۱: انسان در وضو گرفتن نباید از کسی کمک بگیرد، مگر چاره‌ای نباشد.
مثلا مواضع شستن را کس دیگری بشوید یا مواضح مسح کردن را کس دیگری مسح کند.
حکم کمک کردن در شستن و مسح‌کردن نیز مانند همین مورد است.
۱۲-۲: کمک گرفتن در مقدمات وضو موجب بطلان وضو نیست.
مثلا اگر کسی آب بر روی دست دیگری بریزد، تا او وضو بگیرد، وضو صحیح است.
۱۲-۳: در گرفتن نایب، نیت را خود فرد باید داشته باشد و نیت نایب لزومی ندارد.
۱۲-۴: در گرفتن نیابت در وضو، هر مقدار که خودش می تواند انجام دهد، باید خودش انجام دهد و هر مقدار که نایب می‌تواند کمک کند، باید که کمک تا به دست خود شخص انجام شود و هر مقداری که کارهای قبلی امکان ندارد، نایب می تواند به نیابت از او انجام دهد.
مثلا اگر خودش نمی‌تواند، نایب دست او را بر مواضع شستن یا مسح‌کردن، بکشد و اگر انجام این کار امکان نداشت، نایب می‌تواند نایب این کار را انجام دهد اما باید رطوبت را از دست خود شخص بگیرد.
۱۲-۵: اگر مجبور به گرفتن نایب باشد و نایب در حد متعارف طلب مزد کند و او هم توانایی پرداخت آن را داشته باشد و نایب دیگری نتواند بگیرد، باید که مزد او را بپردازد.
